Als ik het leven over mocht doen

Ik zal op deze punten kort in gaan.

Ik leef misschien nog niet helemaal mijn eigen leven, maar ik heb toch nog nooit zo mijn eigen leven geleid als afgelopen jaar. Ik heb na jaren intensief zoeken mijn passie gevonden. Ik ben inmiddels afgestudeerd natuurvoedingsdeskundige. Ik vind het geweldig om alles over voeding te weten en dit te delen met mensen. Afgelopen september ben ik daarom ook gestart met de master Evidence Based Practice bij het AMC. Ik deel mijn passie voor voeding  via dit blog, Facebook en doe overal mee aan discussies zowel online als bij bijeenkomsten over voeding en gezondheid. Verder geef ik voedingslessen. Afgelopen jaar gaf ik voor de gemeente Haarlem de training ‘gezond eten met een laag budget’. Graag zou ik deze training vaker geven. Ik wist het al, maar afgelopen jaar heb ik het ook ervaren hoe veel gemakkelijker het leven wordt als je iets doet dat je echt kunt uitvoeren met hart en ziel. Ik twijfelde altijd over alles, maar die twijfel is verdwenen (of in ieder geval beperkt tot normale proporties :-)). Ik krijg (vast door mijn passie (:-)) van mijn cliënten, oud-klasgenoten, de lezers van mijn nieuwsbrief en bloglezers voornamelijk ongelooflijk positieve reacties.

Ik werk veel te hard. Ik weet ook niet goed hoe ik dat kan veranderen. Ik verdien nog onvoldoende om rustiger aan te doen. Ik krijg veel vragen via sociale media. Dat hoort er bij en doe ik ook graag (als dat op een normale toon wordt gevraagd). Soms ben ik echter wel beduusd wat mensen allemaal gratis willen hebben. Ik geef eerder te veel dan te weinig. En dan zijn er nog mensen die me dan een enorm kwade mail sturen omdat ik geld vraag voor een (complexe) individuele vraag. Ik vind dat zo onaangenaam. Ik moet toch ook in mijn levensonderhoud voorzien? En als ik me er dan nog gemakkelijk van af zou maken, maar daar kun je me niet op betrappen. Ik probeer altijd in alles wat ik doe naar het best onderbouwde antwoord te zoeken. En daar besteed ik al mijn tijd aan, zelfs als dat ten koste van mijn vrije tijd gaat.

Ik zou tijd kunnen winnen door minder te studeren, maar ja je kunt geen halve module doen of er één overslaan. Dan kun je pas weer een jaar later verder gaan. Dus dat gaat ook geen oplossing bieden. Ik heb in ieder geval wel besloten op dit moment nog geen energie te steken in het onderzoek dat ik moet doen voor mijn opleiding. Dat lukt nu echt niet. Misschien betekent dit dat het onderzoek er uiteindelijk niet van komt. Met pijn in mijn hart zeg ik dan nu: ‘dat is dan niet anders’. Ik heb nu echt niet de energie om dat er ook nog bij te doen. Update: ik ben inmiddels afgestudeerd!

Ik spreek lang niet altijd mijn gevoel uit. Voor de lieve vrede houd ik nog al eens mijn mond, vooral privé. Soms houd ik mijn mond niet, maar dat geldt met name zakelijk. Vooral als ik weet dat ik feitelijk gelijk heb. Eigenlijk best goed dat ik deze week wel een paar keer mijn wens heb uitgesproken en hulp die me werd aangeboden heb geaccepteerd. Van een medestudent die me praktische hulp aanbood toen ik mijn twijfel over mijn studie uitsprak (omdat ik me nu moeilijk kan concentreren). Super fijn dat ze dat deed! Ook boden twee mensen (die ik privé niet super goed ken) me tijdens een wandeling een luisterend oor. Ik vond dat direct heel fijn en toch heb ik geaarzeld of ik daar wel gebruik van kon maken (ik weet dat beide mensen een druk leven hebben). Ik ben blij dat ik het lef  had om toch de denkbeeldige drempel over te stappen en hun aanbod te accepteren. Een luisterend oor is (zeker nu) heel fijn. Het ordent mijn gedachten. Ook stimuleerde het mij om naar buiten te gaan, want dat schiet er in deze situatie wel eens bij in. Bovendien is het gewoon gezellig. En last but not least heb ik gemerkt dat het ook ontzettend leuk is om mensen anders te leren kennen.

Dit is een lastig punt. Ca. tien jaar geleden heb ik een burn-out gehad. Sinds dat moment moet ik zorgvuldiger met mijn energie om gaan. Lang niet iedereen had en heeft daar begrip voor. Ik ben hierdoor veel vrienden kwijt geraakt. Ik heb er best veel moeite in gestoken. En het op een gegeven moment opgegeven. Ik had het gevoel ik veel meer moeite deed en ik kon de energie niet meer opbrengen om dat te blijven doen. Dat ik dat deed was eigenlijk meer dan logisch. Ik heb in ons gezin geleerd dat ik alleen aandacht kreeg als ik mijn best deed en daardoor deed ik dat ook in al mijn vriendschappen. Ik ging meer op zoek naar individuele activiteiten die ik leuk vond en kon doen wanneer ik energie had. Dat heeft me de ruimte gegeven om te studeren en meer te doen wat ik zelf wilde. Het nadeel is dat ik wel wat minder vrienden in de buurt heb dan dat ik zou willen. De andere kant is wel dat diegene die ik heb wel hele goede vrienden zijn, waarbij ik 100% mezelf kan zijn. Eerder paste ik me veel te veel aan. Dat kun je uiteraard niet je hele leven volhouden. Toch heb ik de balans hierin nog niet helemaal gevonden, want je terugtrekken en daardoor mensen op afstand houden is uiteindelijk ook niet de goede oplossing.

Ja, met dit punt ga ik de komende maanden zeker aan de slag. Er is nog wel wat werk aan de winkel. Ieder heeft in een gezin zijn/haar eigen rol. Mijne is die van de ‘hele serieuze’, waardoor er regelmatig te weinig ruimte is voor ‘plezier maken’ en ‘genieten’. Dat is toch wel jammer. Mijn rol heeft me zeker veel opgeleverd. Maar het wordt dringend tijd om meer leuke dingen te doen. Dat verdien ik, zeker na al die jaren steeds weer hard zwoegen. Dat wordt nog best een uitdaging, zeker omdat ik weinig geld te besteden heb. Ik zou binnenkort graag een paar weken lekker in de zon doorbrengen, maar dat kan ik me niet permitteren. Tenzij er iemand meeleest die een kamer vrij heeft in een zonnig gebied. Dan houd ik me erg aanbevolen :-). Update: ik ben een paar keer naar een vriendin in Malta geweest. En ook een keer naar Parijs!

En natuurlijk ga ik als ik de situatie (van het overlijden) weer wat meester ben met enorm veel passie verder met het uitdragen van mijn voedingskennis. Dat ik daarmee op de goede weg ben was me zelf echt wel duidelijk maar dat is deze week ook weer bevestigd door iemand waarmee ik mijn passie voor voeding (en feiten) deel. Dat is toch wel een heel fijn compliment!

Probeer deze vijf punten maar eens voor jezelf in te vullen. Ik ben heel benieuwd tot welke conclusies je dan komt.