Niets doen is ook iets doen

Na 18 december zal mijn leven nooit meer hetzelfde zijn. Betekent dat dan dat ik nu de hele dag op de bank zit te huilen? Nee zeker niet! Zo zit ik namelijk niet in elkaar. Ik ben een doener en aanpakker. Maar juist dat kan nu een enorme valkuil worden, zeker in deze maatschappij. Als er zo iets drastisch gebeurt in je leven, moet je leren om dat een plaats te geven. Dat heeft tijd nodig. Het heeft geen zin om dat te versnellen. Meerdere mensen hebben me dat op het hart gedrukt. Maar dat vraagt lef voor een doener als ik ben. Zeker in een maatschappij waar weinig respect is voor reflectie. Het liefste hoort iedereen de hele dag hoe goed het met je gaat. Maar soms is dat nu eenmaal niet zo. Dat hoort ook bij het leven!

Niet iedereen is hetzelfde

Tijdens de crematie vroeg iemand me hoe het met me ging. Mijn antwoord was: ‘niet zo goed’. Vervolgens zei die persoon: ‘tja, het leven gaat door‘. Ik keek verbouwereerd naar die persoon. Eerst was ik boos. Later besefte ik hoe moeilijk sommige mensen hun gevoel onder woorden kunnen brengen. Meestal kan ik daar met wat moeite toch wel respect voor opbrengen. Niet iedereen is immers hetzelfde.

Het gaat juist om kleine dingen

Juist hele kleine dingen kunnen me nu enorm raken. Zo had ik in mijn nieuwe agenda al eerder ingevuld dat ze mijn inmiddels overleden zus in geval van nood kunnen waarschuwen. Zoiets is zo extreem confronterend. Ook denk ik dagelijks ‘even Hilde bellen’. Dat kan nooit meer. Ook dat is moeilijk.

Hoe je zoiets een plaats kunt geven, ik weet het nog niet. Dat zal de tijd leren. Dat is ook wat mijn huisarts zegt. Ik slaap slecht en ben daarom soms uitgeput moe en tot weinig in staat. Dat is lastig maar hoort er ook bij.  Soms gaat het goed, soms minder goed. Dat is geen kwestie van instelling, maar iets dat je overvalt. Ik ben hierdoor momenteel geen stabiele factor. Ik kan best iets doen, maar op mijn moment en in mijn eigen tempo. Even iets tussen door lukt me nu eigenlijk niet en kost me extreem veel energie. Een tijdschrift dat snel een reactie wil, ja zo werkt de media altijd, maar nu kan ik die flexibiliteit nauwelijks opbrengen. En in mijn dagelijkse leven zijn er veel zaken die ik normaal gesproken even tussendoor doe. Dat gaat nu niet en daarom is een pas op de plaats noodzakelijk. Met pijn in mijn hart, maar ik kan alleen een goed therapeut zijn als ik goed voor mezelf kan zorgen. Daar zal ik mijn uiterste best voor doen, maar ik weet niet wanneer ik er weer volledig ben.

De wereld is niet maakbaar

Ronduit vervelend vind ik dat er mensen zijn die denken dat de wereld maakbaar is, als je maar wilt. Zo simpel ligt dat niet. Het helpt me enorm dat er veel lieve mensen zijn, die naar me willen luisteren en er voor me willen zijn. En dat zijn soms mensen die ik eigenlijk helemaal niet zo goed ken. Iemand die me aarzelend een smsje stuurde omdat ze me niet heel goed kende. Ik mocht haar altijd bellen als dat nodig was. Vandaag gaan we heerlijk samen wandelen. Morgen ga ik wandelen met iemand anders. Zij is diegene die me het plezier van het voedingsvak heeft geleerd. Het is goed  om naar buiten te gaan, maar soms kan ik daar nauwelijks de energie voor opbrengen. Dan is het fijn dat er mensen mee willen gaan. En het is ook heel fijn dat het de laatste dagen zo’n heerlijk weer is. Daar ga ik maar eens van genieten tijdens mijn wandelingen.

Even dacht ik van de week om maar te stoppen met mijn studie Evidence Based Practice. Niet omdat ik er geen zin meer in heb, wel omdat ik enorm twijfelde of me dit wel gaat lukken met mijn huidige slechte concentratie. Een lieve medestudente heeft me ervan overtuigd dat ik die beslissing nu niet moet nemen. Tevens heeft ze me geholpen met haar aantekeningen. Het voelt zo fijn dat er mensen zijn die me belangeloos helpen.

Eigen tempo

Elke steun is welkom, maar probeer me niet te versnellen. Een versnelling heb ik zelf wel, mijn rem vinden, kost me meer moeite. Iemand zei in het verleden niet voor niets ‘niets doen, is ook iets doen voor jou’.

PS

Rond de kerstdagen liep ik in de altijd drukke Kalverstraat en zag dat daar een winkel die ingericht was als reflectieruimte. Prachtig op een plaats waar altijd veel gebeurt, ruimte om even naar jezelf te kijken. Daar zouden we in deze maatschappij veel vaker plaats voor moeten maken.