Geef je het nu al op? Nee ik ken mijn grens!
Net heb ik sinds maanden weer een keer hard gelopen. Ik zag er vooraf wat tegen op want ik ben de afgelopen dagen zo enorm moe geweest dat ik tot niets in staat was. Maar ik weet ook als ik weer een paar keer heb gelopen dat ik weer plezier heb in hardlopen. Dus vandaag toch weer eens mijn hardloopschoenen aan getrokken.
Hardlopen als metafoor voor mijn leven
Hardlopen vind ik fijn omdat ik de afgelopen jaren heb geleerd dat dit voor mij een goede metafoor is hoe het met me gaat. Nee, ik heb geen doel dat ik een bepaalde afstand in een bepaalde tijd moet halen. In mijn dagelijkse leven heb ik al meer dan genoeg van dat soort doelen. Mijn doel met hardlopen is plezier. En goed voelen waar mijn grenzen liggen. Mijn doorzettingsvermogen is oneindig en juist daar ligt mijn valkuil.
Liever goed voor jezelf zorgen als doorrennen
Met hardlopen doe ik dat daarom anders. Ik loop tot dat het genoeg voor me is en daarna of afwisselend ga ik wandelen. Mensen vinden dat niet stoer en zeggen ‘geef je het nu al op?‘ Dat is de maatschappij waar we in leven. Liever altijd doorrennen in plaats van goed voor jezelf te zorgen. In het dagelijkse leven lukt het me heel goed om maar door te blijven rennen. Met hardlopen gaat dat fysiek niet. En wat blijkt nu steeds weer? Als ik met hardlopen mijn grens toch heb overschreden, blijkt dat dan voor mijn dagelijkse leven ook te gelden. In mijn dagelijkse leven vind ik dat lastig om mijn grenzen helder te zien. Daarom is het voor mij zo mooi dat hardlopen me daarmee kan helpen.
En het is uiteraard mooi meegenomen dat ik er me uiteindelijk ook fitter door voel. En wat nog leuker is als je iets doet met plezier, kost het je weinig moeite. Je moet alleen weer even de eerste stap zetten.