Het voedsellabyrint

Deze week las ik het boek ‘het voedsellabyrint’ van Jaap Seidell en Jutka Halberstadt.

Wetenschap en gezond verstand

Wat een verademing tussen alle schreeuwerige voedingsboeken die er dagelijks verschijnen. Het is een combi tussen wetenschap en gezond verstand. Geen starre wetenschappelijke standpunten die de waarheid vertellen. Nee ook ruimte voor twijfels. En daarom zowel een aanrader voor mensen die weinig met wetenschap hebben als de wetenschapper die wellicht soms iets te star wetenschap volgt. De een leert dat wetenschap inzichten kan geven. De wetenschapper die dat lastig vindt leert hoe je soepeler kunt communiceren over wetenschap.

Liever voorkomen dan oplossen

Het boek is ingedeeld in vier delen. Het eerste deel heet ‘een nieuwe kijk‘. In het boek wordt uitgelegd dat het handiger is om problemen te voorkomen dan om op te lossen. Onderzoek daarom liever de oorzaak. In het boek wordt dit ‘stroomopwaarts denken’ genoemd. Verder komen er allerlei verschillende invalshoeken aan de orde die een rol spelen bij de keuze voor voedsel: cultuur, waarde van voedsel, voedselproductie, technologie en aanbieders van ons voedsel.

Het tweede deel heet ‘hoe ons gedrag wordt gestuurd‘. Dit deel gaat over menselijk gedrag in wisselwerking tussen onze biologie, psychologie en omgeving. Het derde deel dat ‘te zwaar: en dan?‘ heet, gaat in op de vraag hoe je blijvend af kunt vallen. Er wordt uitgelegd welke factoren hierbij een rol spelen. De manier waarop maatschappelijk naar overgewicht wordt gekeken vormt een belemmering voor gedragsverandering. Aanmoediging helpt meer dan veroordeling!

Het vierde deel heet ‘voedingswetenschap‘. Wat is waar? En waar weten we nog niet zo goed van wat juist is of niet? Er wordt op een aantal aspecten van de wetenschap in gegaan. Goed leesbaar voor een groter publiek dan alleen wetenschappers. Verder wordt erin gegaan op voedingspatronen, voedingsmiddelen en voedingsstoffen.

Goed boek

Als je door de bomen het bos wel eens kwijt bent kan dit boek je een leidraad geven. Dit geldt zowel voor de professional als de consument.

Het gaat om de hoofdlijnen in dit boek. Maar jullie kennen mij ook van de details. Dus toch nog een aanvulling :-). In het boek staat dat paddenstoelen een eiwitbron zijn. Champignons bevatten 3 gram eiwit/100 gram. Gedroogde Shiitake of cantharellen bevatten volgens Jaap meer dan 10 gram/100 gram. Voor vlees is dit zo’n 30 gram per 100 gram. Je moet dus wel veel paddenstoelen eten om dezelfde hoeveelheid eiwit binnen te krijgen.

Verder ben ik het ermee eens dat melk niet per se nodig is in een volwaardig voedingspatroon. Maar het is wel een praktische bron van calcium. Als je geen zuivel gebruikt is het voor de meeste mensen lastig om voldoende calcium binnen te krijgen.