Verbinden is dit jaar onze uitdaging!

Eind dit jaar schreef ik op verzoek van Nederland Voedselland dit stuk over mijn voornemens van 2017. Die voornemens gingen dit keer niet over inhoud. Natuurlijk blijft dat mijn drijfveer. Maar alles wat ik doe staat altijd in het teken om consumenten zo eenvoudig mogelijk betere keuzes te laten maken.

Luisteren

Elkaar begrijpen gaat alleen lukken als we naar elkaars standpunten gaan luisteren. Waarom lukt dat toch zo slecht? Informatie verstekken zonder vertrouwen heeft geen zin. Maar inmiddels lijkt het soms een sport om het wantrouwen te vergroten. Waarom zouden we dat doen? Wat heeft de consument daar aan?  Zou het geen goed plan zijn als we weer eens starten om met respect naar elkaar te luisteren? Respect betekent niet dat je het met elkaar eens bent of hoeft te zijn, maar wel dat je probeert te begrijpen waarom iemand iets zegt.

Check informatie en het doel van de afzender

Er zijn veel spelers in het voedingsdebat die andere manieren van communiceren hebben. En ook andere doelen. Ik verwacht van journalisten dat ze dát juist onderzoeken. Journalisten schrijven vaak over veel verschillende onderwerpen en kunnen uiteraard niet op elk gebied expert zijn. Maar cijfers zoeken om te kijken of wat je schrijft ook aansluit bij de werkelijkheid lijkt me echt het allerminste dat een journalist zou moeten kunnen.

Check altijd wie de bron is van de informatie. En dan nog is het lastig. Een paar maanden geleden vroeg ik een (serieus) journalist waarom ze het Diabetesfonds aan het woord lieten over informatie die ze verzonnen hadden. De reactie was dat je een dergelijk fonds toch wel zou mogen vertrouwen. Ik kan me voorstellen dat een journalist zo reageert. Maar in een wereld gedomineerd door bereikcijfers zie je helaas steeds vaker dat mensen daardoor verblind worden.

Het Diabetesfonds vindt bereik belangrijker dan correcte informatie

Begin november startte het Diabetesfonds met een campagne die als doel had om op te vallen. Het aantal mensen met diabetes is hoog en groeit dagelijks. Dat daar aandacht voor nodig is, is evident. Maar waarom dat moest gebeuren zondere onderbouwing begreep ik niet en dat intrigeerde me. Ik werd begin december uitgenodigd door hen. Ik heb overwogen deze uitnodiging af te zeggen, omdat ik van meerdere mensen hoorde dat er met hen geen gesprek mogelijk was. Dat stimuleert me dan uiteindelijk toch om te kijken wat hier de reden van is. Helaas moet ik toegeven dat dat mislukt is. Een van de gesprekspartners (die niet is opgeleid in voeding) noemde allerlei namen van experts die hun campagne erg waardeerden. Ik dacht daar ‘deze man zit hier gewoon ronduit te liegen‘ maar zei ‘dat lijkt me onwaarschijnlijk‘. Ik checkte dat na ons gesprek en deze mensen bleken juist hun campagne dringend afgeraden te hebben. Waarom deze man zich zo gedraagt weet ik oprecht niet. Wel constateer ik dat hij weinig respect heeft op dat moment voor anderen die hij misbruikt om zijn punt kracht bij te zetten. Ook getuigt de overdreven focus op suiker niet van respect voor mensen met diabetes. Minder suiker is prima, maar uiteindelijk gaat het om het hele voedingspatroon. Ik heb voor iedereen in de basis respect maar niet voor mensen die liegen. En helaas is mijn leugendetector meer dan gemiddeld ontwikkeld waardoor leugens mij ook eerder opvallen.

Gevaarlijke adviezen The Green Happiness

Een ander voorbeeld is The Green Happiness (TGH) die in de media werden geprofileerd als een soort popsterren. Zij geven echter overduidelijk onvolwaardige adviezen. Een diëtist hoort dit te weten. Het Voedingscentrum liet dit ook nog eens zien door een berekening te maken van het menu in hun laatste boek. Maar de dames blijven benadrukken hoe goed zij voor de wereld willen zijn. Dat hoef jij niet met me eens te zijn, maar zelf vind ik het weinig positief als je als diëtist de theorie niet beheerst of bewust tekorten adviseert. Als iemand steeds maar weer benadrukt hoe positief zij/hij is is dat mogelijk toch een aanwijzing om je af te vragen of dat wel zo is. Ook TGH, hoewel ze me overal geblokt hebben, wilden graag met me praten. Tot een gesprek is het echter tot nu toe niet gekomen, omdat ze het teveel moeite vinden om naar mij te komen. Het gesprek wil ik nog steeds voeren. Het intrigeert me namelijk enorm wat je drijft om bewust de gezondheid van mensen in gevaar te brengen. Het blijft opmerkelijk dat ook de Nederlandse Vereniging voor Dietisten (NVD) leden die de gezondheid schaden een inspiratiebron blijven noemen en niet veel duidelijker afstand nemen van deze meningen. Hierdoor schaden ze het respect voor de beroepsgroep ten onrechte. De meeste diëtisten geven namelijk uitstekende adviezen. Ik ben opgeleid als natuurgeneeskundige, en geloof me dat dÍt ook niet is wat ik heb geleerd. Het lijkt erop dat de NVD meer bezig is met media-aandacht dan kwaliteit. Zou het niet een idee zijn om aandacht te krijgen vanwege een opvallende kwaliteit?

Sta open voor nieuwe info maar geloof niet alles wat je leest

Blijf altijd nieuwsgierig naar andere invalshoeken. Via mijn blog probeer je hiermee te faciliteren. Ik probeer altijd verschillende invalshoeken te belichten waardoor er altijd weer iemand kwaad is. Dat vraagt om lef. Dat mensen graag mijn informatie gebruiken maar zich daarna op mij afreageren voelt soms best wel eens oneerlijk :-(.  Ik vind het net als iedereen fijn om zelf ook als mens gerespecteerd te worden. Niemand hoeft het met me eens te zijn. Nee, ook mijn studenten niet! Maar van hen verwacht ik wel dat ze kunnen onderbouwen waarom ze een andere visie hebben en wat de consequenties daarvan zijn voor hun adviezen. En daar zijn ze prima toe in staat 😉

Een gezond (!) wantrouwen is goed, maar communicatie en checken is beter! Misschien moeten we ook wat minder naïef worden en ons eigen gezonde verstand weer gaan gebruiken. Iets dat intuïtief niet klopt, blijkt vaak ook niet juist 😉