Ik wil graag bij de GGD werken

Bron -en contactonderzoeker bij de GGD. Dat leek me echt iets voor mij. Ik ben epidemioloog en draag graag een steentje bij aan een gezonder Nederland. Verder werk ik nauwkeurig en houd ik van mensen. Als vrijwilliger bij de Luisterlijn ben ik in staat lastige gesprekken te voeren. Dat lijkt me handig als je iemand moet vertellen dat hij of zij corona heeft en in quarantaine moet. Als mensen zich gehoord en gesteund voelen zijn ze immers eerder bereid mee te werken.

18 mei startte ik met solliciteren

18 mei solliciteerde ik bij drie GGD’en bij mij in de buurt. Van alle drie ontving ik een ontvangstbevestiging, maar hoorde verder niets. Elke dag na 18 mei hoopte ik dat ik de volgende dag benaderd zou worden om te kunnen starten. Ik hoorde echter niets en twijfelde of ik wel op vakantie kon gaan, uiteraard in Nederland. Ik hakte de knoop toch maar door en ging oppassen op Zusje. Een hond met hetzelfde haar als ik die mijn volgers op sociale media inmiddels wel goed kennen. Ik hoorde tijdens mijn vakantie bijna elke dag dat de GGD’en geen mensen konden vinden voor het werk. Begin augustus was ik terug en nam ik contact op met alle drie de GGD’en. Ze waren alle drie mijn cv kwijt. Apart maar nog geen reden op het op te geven.

GGD Haarlem stelt alleen eisen

Met Haarlem, waar ik woon ging ik na mijn vakantie als eerste in gesprek, vastbesloten om eruit te komen. We kwamen er niet uit: ik was wisselend aangenomen en toen weer niet Hoewel ik in eerste instantie al was aangenomen onder voorbehoud van het salaris moest ik toch een motivatie sturen naar Randstad. Ook moest ik in vakantietijd voor de volgende dag een referentie aanleveren. Ik belde daarvoor ’s avonds om 9 uur met een hoogleraar. Achteraf bleek ik die hoogleraar voor niets lastig gevallen te hebben. Randstad wilde die referentie alleen hebben voor een vinkje in het dossier. Niemand kon uitleggen waarom ik in Haarlem minder zou verdienen dan in Amsterdam. Toen ook nog werd gezegd dat je profiel er niets doe deed was dat de druppel en haakte ik af.

Een nieuwe poging in Haarlem

Een paar weken later stond ik met een aantal andere sollicitanten in het NRC Daar kreeg ik veel verbaasde reacties op. ‘We begrijpen nu wel waarom de GGD geen sollicitanten kan vinden.’ Hoewel ik me als sollicitant niet serieus genomen voelde, begreep ik wel steeds beter hoe gigantisch deze klus voor de GGD was. Waar gehakt wordt vallen spaanders. Na het krantenartikel nam ik daarom weer contact op met directeur Publieke Gezondheid in Haarlem. Ik stelde een inhoudelijke vraag en schreef dat ik nog steeds gemotiveerd was om te starten. In een vriendelijke mail beantwoordde hij de inhoudelijke vraag. Hij vroeg personeelszaken te reageren op mijn hernieuwde sollicitatie. Er reageerde echter een of andere manager op een venijnige toon. Hij reageerde zonder mijn mail gelezen te hebben. Dit was het moment om het na maanden toch maar op te geven. Niet overal, maar wel in Haarlem.

PS

Ik ben epidemioloog, geen viroloog en werk tijdelijk voor de GGD als bron- en contactonderzoeker. Ik weet lang niet alles, uiteraard ook niet over Corona. Maar ik denk graag na, stel vragen en deel dit graag met jullie op persoonlijke titel. Als je vragen hebt stel ze dan gerust. Ik ga dan op zoek naar het antwoord.

Wat ik deel is mijn persoonlijke visie en  niet het beleid van ‘mijn’ GGD of de GGD.