Verbinding verbroken

Vier jaar geleden, het was lekker lenteweer, zat ik op een bankje in Rotterdam te turen over het water. Ik had al gestemd n Amersfoort – waar ik toen nog woonde – en was wat te vroeg voor mijn afspraak. Wat kwam ik na mijn afspraak tevreden naar buiten. Er bestonden echt mensen zoals ik die de wereld een beetje beter wilden maken. Wat fijn. Wat was de teleurstelling groot toen twee jaar later bleek dat hun aanpak en vooral de omgang met mensen juist lijnrecht tegenover mijn visie bleken te staan.

Ik hoorde ergens bij, tenminste dat dacht ik

Jullie kennen me als iemand die als doel heeft lezers correct te informeren. Kritische vragen stellen, uitzoeken, uitleggen en delen geeft mij energie. Dat wil ik doen voor en met iedereen die daar voor open staat. Ik zette me belangeloos dagen, weken en maanden in. Niet omdat ik zo graag gratis werkte, wel omdat ik intrinsiek gedreven was. En niet onbelangrijk – omdat ik na ziekte kwetsbaar was – en zo hoopte met mijn tomeloze inbreng toch wat geld te kunnen verdienen. Eindeloos werd me dat beloofd. Maar het allerbelangrijkste voor me was dat ik eindelijk weer eens ergens bij hoorde. Tenminste, dat dacht ik toen nog. Dat bleek een illusie en heeft me erg geraakt.

Geld bleek er wel te zijn, medemenselijkheid niet

Door de ‘samenwerkingspartner’ werd steeds gezegd dat er geen geld was om me te betalen, maar dat zou veranderen. Dat was een harde belofte. Maar terwijl k bezig was met een moeizame verhuizing werd me echter gemeld dat ze het heel fijn vonden dat ik gratis acquisitie voor ze had gedaan, maar er geen rol voor me was. Ze gaven hun geld liever aan iemand die niets van voeding wist, de wet niet kende, de spelers in het veld niet kende, maar zelf zei dat hij een groot talent was. Dus liever aan iemand met een grote bek, dan iemand met kennis van zaken. Ik zei dat ik het leven wel heel lastig vond als zelfs zij zelfs hun afspraken niet nakwamen. Ze maakten daarvan dat ik zelfmoordplannen zou hebben. Dat was niet het geval. Ik was wel enorm verdrietig over dit gebrek aan loyaliteit en integriteit. En ja ,ook het feit dat er mensen bestaan die mensen met problemen niet vragen hoe het gaat door gewoon wat oprechte interesse te tonen. Maar dan liever per direct alle banden verbreken. en ja, dat laatste was wat mij vooral heeft geraakt. Niet dat geld dat me was toegezegd, ook al had ik dat heel hard nodig.

Koreaanse toestanden in Rotterdam

Maar dat was nog niet alles. Het ging van kwaad tot erger. In oktober/november van dat jaar schreef de nieuwe zelfbenoemde expert een stuk waarmee hij de wet overtrad. Ik meldde dat -zoals altijd – persoonlijk. Maar in plaats van het aan te passen ging mister ondeskundig openbaar ruzie maken en blokte me. Tegenspraak werd duidelijk niet geduld. Ik nam nog de moeite op hun verzoek een gesprek er over te voeren. Niet met mister ondeskundig, want die durfde alleen online wat te zenden. Dat gesprek was met de directeur. Het doel bleek geen gesprek te zijn, maar een melding dat ze verwachtten dat ik voortaan niet meer zou reageren op foutieve stukken. Ja, je leest het goed: censuur alsof ze dachten dat zij bepaalden wat ik wel en niet zou doen. Ik leef niet in Korea.

‘Verbinden is niet meekletsen met inhoud die niet juist is. Dat is zorgen dat je investeert in een groter belang dan alleen je eigen zaak.’

Ook voor bluffers geldt de wet

Dat stuk waarin de wet is overtreden  is inmiddels (na een jaar) verwijderd omdat ook anderen hen duidelijk maakte dat het niet was toegestaan. Waarom ze zo raar deden en doen tegen mij is voor mij volstrekt onduidelijk. Ik deed niets anders als ik vanaf het begin deed, namelijk ze (gratis) wijzen op zaken die niet correct waren. Persoonlijk, zodat ze dat konden corrigeren. Achteraf gezien hadden ze vermoedelijk helemaal niet door dat ik ze hierdoor hielp. Ze reageerden vaak heel onaardig in plaats van dankbaar. Had ik dan steeds de credits moeten vragen? Dat is niet zo mijn stijl.

Mijn persoonlijke strijd

Ik heb er lang over gedaan om me erbij neer te leggen dat mensen anders kunnen zijn dan ze zich voordoen. Ik ben niet naïef, maar was toen wel kwetsbaar. Daarom wilde ik ze graag geloven en daar is helaas misbruik van gemaakt. Dat blijf ik heel verdrietig vinden, maar het leven gaat door. Gelukkig heb ik inmiddels bij de GGD – waar ik met plezier werk – ontdekt dat er wel echt aardige mensen bestaan die begaan zijn met anderen, niet voor eigen gewin maar omdat ze – net als ik – van mensen houden.

Ik stop nooit met vragen stellen

Graag los ik dingen persoonlijk – niet openbaar online – op, maar soms willen mensen dat niet. Dan kiezen er voor in plaats van op de inhoud in te gaan er een persoonlijke vete van te maken. Ik vind dat echt onbegrijpelijk dat je dat liever ruzie maakt dan samen een oplossing te zoeken. Mij negeren helpt ook niet. Ik blijf in het belang van consumenten altijd vragen stellen als iets niet klopt. Dat is gratis advies en levert me niets op. En dat kost me wel heel veel tijd. Pas als er aanhoudelijk niets gedaan wordt met knelpunten schrijf ik een blog. Dat doe ik niet direct omdat ik een keer geïrriteerd ben. Zo zit ik niet in elkaar. Ik ben wel vasthoudend als mensen geen zin hebben zich in de inhoud verdiepen. Ik ben een van de weinige mensen die steeds het lef heeft vragen te stellen omdat ik het voedingsvak heel erg belangrijk vind. Ik ben altijd bereid uitleg te geven. Ik verwacht echter wel dat foutieve informatie wordt aangepast.

‘Het is wel eenvoudig om mij steeds de kolen uit het vuur te laten halen, maar wat meer steun zou het voor mij wel wat leuker maken .’

Oh en deze ‘samenwerkingspartij’ blijft de wet chronisch overtreden en daar zal ik ze op blijven wijzen. Bij voorkeur persoonlijk, maar als dat niet willen via de Reclame Code Commissie. Consumenten hebben immers recht op het eerlijke juiste verhaal. Daar zal ik me altijd voor in blijven zetten. Gedreven door inhoud zal ik dat ook doen als me dat persoonlijk niets oplevert. Ik laat me nooit de mond snoeren, door niemand. Daar gaat de wereld immers aan kapot. Doe jij ook je mond open als er iets niet klopt? Samen kunnen we de wereld veranderen en een beetje beter maken.